Biblia

Jr 1

⁴ Pan skierowa³ do mnie nastêpuj±ce s³owo: ⁵ "Zanim ukszta³towa³em ciê w ³onie matki, zna³em ciê, nim przyszed³e¶ na ¶wiat, po¶wiêci³em ciê, prorokiem dla narodów ustanowi³em ciê". ¹⁷ Ty za¶ przepasz swoje biodra, wstañ i mów wszystko, co ci rozka¿ê. Nie lêkaj siê ich, bym ciê czasem nie nape³ni³ lêkiem przed nimi. ¹⁸ A oto Ja czyniê ciê dzisiaj twierdz± warown±, kolumn± ¿elazn± i murem spi¿owym przeciw ca³ej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kap³anom i ludowi tej ziemi. ¹⁹ Bêd± walczyæ przeciw tobie, ale nie zdo³aj± ciê [zwyciê¿yæ], gdy¿ Ja jestem z tob± - wyrocznia Pana - by ciê ochraniaæ".

1 Kor 12

1 Kor 13

¹Gdybym mówi³ jêzykami ludzi i anio³ów, a mi³o¶ci bym nie mia³, sta³bym siê jak mied¼ brzêcz±ca albo cymba³ brzmi±cy.

²Gdybym te¿ mia³ dar prorokowania i zna³ wszystkie tajemnice, i posiada³ wszelk± wiedzê, i wszelk± [mo¿liw±] wiarê, tak i¿bym góry przenosi³. a mi³o¶ci bym nie mia³, by³bym niczym.

³I gdybym rozda³ na ja³mu¿nê ca³± majêtno¶æ moj±, a cia³o wystawi³ na spalenie, lecz mi³o¶ci bym nie mia³, nic bym nie zyska³.

⁴Mi³o¶æ cierpliwa jest, ³askawa jest. Mi³o¶æ nie zazdro¶ci, nie szuka poklasku, nie unosi siê pych±;

⁵nie dopuszcza siê bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi siê gniewem, nie pamiêta z³ego;

⁶nie cieszy siê z niesprawiedliwo¶ci, lecz wspó³weseli siê z prawd±.

⁷Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pok³ada nadziejê, wszystko przetrzyma.

⁸Mi³o¶æ nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które siê skoñcz±, albo jak dar jêzyków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie.

⁹Po czê¶ci bowiem tylko poznajemy, po czê¶ci prorokujemy.

¹⁰Gdy za¶ przyjdzie to, co jest doskona³e, zniknie to, co jest tylko czê¶ciowe.

¹¹Gdy by³em dzieckiem, mówi³em jak dziecko, czu³em jak dziecko, my¶la³em jak dziecko. Kiedy za¶ sta³em siê mê¿em, wyzby³em siê tego, co dzieciêce.

¹²Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy za¶ [zobaczymy] twarz± w twarz: Teraz poznajê po czê¶ci, wtedy za¶ poznam tak, jak i zosta³em poznany.

¹³Tak wiêc trwaj± wiara, nadzieja, mi³o¶æ - te trzy: z nich za¶ najwiêksza jest mi³o¶æ.

Lk 4

²¹ Pocz±³ wiêc mówiæ do nich: "Dzi¶ spe³ni³y siê te s³owa Pisma, które¶cie s³yszeli". ²² A wszyscy przy¶wiadczali Mu i dziwili siê pe³nym wdziêku s³owom, które p³ynê³y z ust Jego. I mówili: "Czy nie jest to syn Józefa?" ²³ Wtedy rzek³ do nich: "Z pewno¶ci± powiecie Mi to przys³owie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonaj¿e i tu w swojej ojczy¼nie tego, co wydarzy³o siê, jak s³yszeli¶my, w Kafarnaum". ²⁴ I doda³: "Zaprawdê, powiadam wam: ¿aden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczy¼nie. ²⁵ Naprawdê, mówiê wam: Wiele wdów by³o w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawa³o zamkniête przez trzy lata i sze¶æ miesiêcy, tak ¿e wielki g³ód panowa³ w ca³ym kraju; ²⁶ a Eliasz do ¿adnej z nich nie zosta³ pos³any, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydoñskiej. ²⁷ I wielu trêdowatych by³o w Izraelu za proroka Elizeusza, a ¿aden z nich nie zosta³ oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman". ²⁸ Na te s³owa wszyscy w synagodze unie¶li siê gniewem. ²⁹ Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili a¿ na stok góry, na której ich miasto by³o zbudowane, aby Go str±ciæ. ³⁰ On jednak przeszed³szy po¶ród nich oddali³ siê.